تعیین محدوده و ترتیب ارایه‌ی برنامه درسی برای ارتقای قابلیت‌های دانشجویان با استفاده از روش مدل‌یابی ساختاری تفسیری

یکی از پیش‌نیازها برای برنامه‌ریزی ارتقای قابلیت‌های کارآفرینی دانشجویان در نظام آموزش عالی کشورمان، تعیین «دامنه‌ی» برنامه‌ی درسی کارآفرینانه است. اهمیت این موضوع زمانی مشخص می‌شود که با گستره‌ای از ویژگی‌ها و توان‌مندی‌های کارآفرینانه مواجه باشیم. از این‌رو برای طراحی برنامه‌ی درسی اثرگذار، افزون‌بر تعیین «دامنه»، به تعیین «توالی» اجزای آن نیز نیازمندیم. این تحقیق با هدف شناسایی این دو شاخصه‌ی برنامه‌ی درسی برای ارتقای توان‌مندی‌های کارآفرینی در دانشجویان، از روش الگوسازی ساختاری تفسیری (ISM) که یکی از شیوه‌های تحقیق کیفی می‌باشد استفاده کرده و با بررسی نظرات 8 نفر از کارآفرینان موفق ایرانی، تعداد 13 ویژگی برتر کارآفرینی به‌عنوان اهداف نهایی برنامه‌ی درسی کارآفرینانه در دانشگاه‌ها تعیین شده است. سپس ساختار ارتباطات بینابینی و میزان اهمیت آن‌ها نیز در قالب یک شبکه‌ی تعاملی ترسیم گردید. بر این اساس مشخص شد که «اعتماد به نفس» به‌عنوان مهم‌ترین ویژگی کارآفرینی بر روی تمامی 12 ویژگی منتخب دیگر، اثرگذاری مستقیم و یا غیرمستقیم دارد. هم‌چنین، ضمن بررسی نتایج پژوهش‌های مشابه در زمینه‌ی روابط بین ویژگی‌های کارآفرینانه در ساختار تعاملی به‌دست آمده در این تحقیق، برخی کاربردهای نتایج حاصله در زمینه‌ی طراحی اثرگذار برنامه‌ی درسی کارآفرینی بحث و بررسی شده است.